استادیار گروه جهانگردی دانشگاه مازندران:
مضرات گردشگری در نوروز بیش از منافع آنست
شمال برگ: مازندران استادیار گروه جهانگردی دانشگاه مازندران مضرات گردشگری در تعطیلات نوروزی را بیش از منافع آن در وضعیت همه گیری ویروس کرونا دانست.
محمدحسن زال در گفت و گو با ایسنا گردشگری را یک پدیده فرهنگی و اجتماعی معرفی نمود که در رفتار و تعامل فرهنگی انسان ها شکل می گیرد و اضافه کرد: این مورد دقیقا بستری برای حضور کرونا فراهم می آورد، در واقع کسی مخالف اجرای گردشگری نیست اما چرخش اقتصادی به چه قیمتی، ازاین رو در شرایط شیوع همه گیری ویروس کرونا نگاه عاقلانه در ابتدا حفظ جان انسان ها و سپس مسائل اقتصادی می باشد.
زال، مرجع ذی صلاح صدور دستورالعمل اجرای گردشگری در روزهای کرونا را بخش پزشکی دانست و تصریح کرد: هرچند اشخاص از زاویه دید خود به این قضیه نگاه می کنند و فعالان گردشگری خواهان اجرای تورهای گردشگری هستند اما نمی توان واقعیت ها را نادیده گرفت، وضعیت کشور ما در شرایط کرونا مناسب نمی باشد، در این حالت، حفظ سلامت انسان ها از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ ازاین رو وضع موجود کشور و به دنبال آن شرایط مازندران ملاک تصمیم گیری خواهد بود.
وی ضمن اشاره به اینکه الان ۱۰ شهر استان مازندران در وضعیت قرمز قرار داشته و با شرایطی پیش رو و توجه کمتر مردم به پروتکل ها بعید است که اوضاع استان از شرایط کنونی بهتر شود اظهار داشت: معتقدم با وضعیت و دورنمای موجود اگر گردشگری به رونق نرسد، فواید آن برای آحاد انسان بیشتر از مضراتش بوده و اگر چرخه گردشگری در نوروز راه اندازی شود بار مضاعف مشکلات آن بر منافع اندک آن غلبه خواهد نمود.
استادیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه مازندران در مورد سفرهای غیرگروهی تصریح کرد: حتی اگر گردشگری به صورت انفرادی و مجزا هم انجام گیرد باز مقصد سفر شما مملو از افرادی می شود که از یک مکان دارای وضعیت سفید یا قرمز به مقصدی با شرایط قرمز یا سفید سفر می کنند و در طول مسیر نیز شهرهایی را پشت سر می گذراند که امکان دارد شرایط سالم یا ناسالم کرونایی داشته باشند و در نتیجه مقصد گردشگری، محل ملاقات افرادی است که معلوم نیست وضعیتی سالم یا ناسالم دارند در نتیجه این مورد موجب گسترش انتشار کرونا می شود.
زال، ضمن اشاره به خیلی از مشاغل مازندارن که درگیر گردشگری هستند، تصریح کرد: هرچند به خاطر سنتی بودن مقصد و هوای پاکیزه شمال کشور، وجود گردشگری با مشاغل مازندران عجین شده و منافع مختلفی دارد اما در این شرایط تبعات مهار نشدنی کرونا اساسا لطمه های مضاعفی را تحمیل می کند و نگاه معقولانه این است که تصمیمات اصولی برای دوران پساکرونا انجام گیرد.
وی راهکارهای کنونی را منوط به اجرای گردشگری بدون ارتباط و تعامل انسانی دانست و اظهار نمود: هرچند عدم حضور در مناطق و نبود گروه ها و تجمعات انسانی از لذت گردشگری کاسته و به آن لطمه می زند اما می توان با نگاهی مدرن تر از راه گردشگری مجازی و با یک درجه تنزل نسبت به روابط انسانی، رویداد گردشگری در جریان باشد تا لذتی حداقلی از این معبر برای مردم فراهم گردد.
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران پناه بردن به فضای مجازی از راه پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی موجود را برای اجرای گردشگری مجازی سودمند توصیف کرد و اضافه کرد: گردشگری در حقیقت بازدید و لذت بردن از اماکن و مناطق تاریخی و طبیعی است، هرچند این نیاز، همسنگ نیازهای طبیعی نبوده اما در یک سطح بالاتر در شمار نیازهای لوکس انسانی قرار می گیرد.
زال مشخصه مهم و یکی از عیوب گردشگری مجازی را در رابطه با ذینفعان و سودبران اقتصادی دانست و خاطرنشان کرد: برگزاری تورهای مجازی با معرفی و نمایش اماکن و ابنیه که برخی نیز با سوبسیدهایی به صورت رایگان انجام می گیرند سبب می شود تا بهره برداران شرایط متفاوتی را تجربه کنند؛ بعنوان مثال یک فروشگاه محلی، دیگر فروشی از محل تردد توریست نخواهد داشت.
وی آینده نگری در حوزه صنعت توریسم را پیرامون ۲ مبحث مورد ارزیابی قرار داد و تصریح کرد: نخست موضوع رشد، یعنی افزایش حجم و تعداد منابع درآمدزا و سپس موضوع توسعه، یعنی استفاده بهینه از همان منابع موجود و در اختیار است؛ حالا فرصت مقتضی برای تفکر و اندیشیدن و تصمیم گیری برای توسعه این صنعت در دوران پساکرونا مهیا شده تا دریابیم که چگونه می توانیم از منابع استفاده بهتری نماییم تا سرعت درآمدزایی و اقتصادی بیشتری در زمینه گردشگری به دست آوریم.
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران در پاسخ به این پرسش که آیا دوران کرونا، فرصتی مقتضی برای توسعه زیرساخت ها و حل مشکلات بنیادی گردشگری می باشد خاطرنشان کرد: زیرساخت ها دارای ۲ دسته بندی سخت و نرم هستند که دسته اول با نام زیرساخت های سخت شامل ایجاد راه ها و جاده سازی و راه اندازی اقامتگاه و امکانات ابتدایی مانند سرویس بهداشتی و غیره است که تا حدودی امکان پذیر است.
زال با تکیه بر اینکه اجرای زیرساخت های سخت را وجود توریست التزام می بخشد خاطرنشان کرد: زمانی که گردشگران به منطقه ای هجوم می برند متولیان در ارتباط با فکر می افتند که این منطقه به چه امکاناتی نیاز دارد اما اگر مقصدی آزموده شده، موجود باشد که به لحاظ زیرساخت ها مشکل دارد می توان با عنایت به مقتضیات بودجه ای وزارت گردشگری برای راه اندازی آن اقدام نمود.
وی با اشاره ای به شرایط بودجه ای و اقتصادی دولت و نیز عدم گردش مالی در شرایط کرونا برای صنعت توریسم خاطرنشان کرد: به دلیلهای فوق، وزارت میراث فرهنگی و گردشگری رغبتی برای اقدام و راه اندازی زیرساخت های سخت ندارد ازاین رو حالا زمان اندیشیدن و تامل بر اموری است که هزینه کمتری داشته و در عین حال کارایی بیشتری داشته باشد چونکه نگاه اقتصادی اصل اول است و حتی اگر شما در شرایط کرونا مجهزترین اقامتگاه را در بهترین نقطه راه اندازی کنید، خواب سرمایه خواهید داشت.
این محقق، پژوهشگر و استاد دانشگاه ضمن اشاره به اینکه نباید واقعیت ها را کتمان کرد، اظهار داشت: ما محوطه های تاریخی و طبیعی فراوانی در ایران و مازندران داریم و دولت باید از آنها حمایت کند اما واقعیت این است که آیا حمایت های دولتی امکان پذیر است؛چه اندازه حمایت ها حتی در شرایط پیش از کرونا وجود داشت و حمایت ها در بخش سخت افزاری و یا دانشی و پژوهشی چقدر بود؟
استادیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه مازندران در پاسخ به پرسشی در خصوص رویکرد کشورهای صاحب نام گردشگری در شرایط کرونا اظهار نمود: فارغ از اینکه آنها سابقه طولانی در عرصه گردشگری داشته و رویکرد دولت در آن کشورها متفاوت می باشد اما اگر دقت نماییم همه دنیا در عرصه گردشگری زمین گیر هستند و این لطمه حتی برای کشورهای صاحب نام بیشتر هست؛ در ضربه کرونا ریزش و رکود ۱۰۰ درصد تجربه شده و اگر مثلا ما در شمال ۵ میلیون نفر توریست داشتیم این رقم در کشورهایی مثل ایتالیا و فرانسه ۸۰ میلیون نفر بود.
زال با اشاره به اینکه در شرایط کرونا هیچ راهکاری وجود ندارد که کشورهای صاحب نام گردشگری اجرائی کرده باشند و ایران نتوانسته انجام دهد اظهار داشت: ازاین رو اولویت و راهکار نخست مهار کروناست و گر نه علاقه به گردشگری و تفریح و بازدید از مناطق و اماکن به قوت خود در نظر مردم باقی است.
وی نگاه منطقی به صنعت توریسم در دوران کرونا را وابسته به پشتیبانی از ذینفعانی دانست که چرخ های اقتصاد گردشگری را به حرکت درآورده و الان در این شرایط نتوانستند فعالیت کنند و افزود: در اینجا نقش دولت موثر است که بتواند با اعطای تسهیلات بلاعوض، موجب سرپا نگه داشتن فعالان و سودبران گردشگری شود تا سفره های شاغلان خالی نمانده و اخراج نشوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران با یادآوری اینکه دولت تنها بر روی کاغذ می تواند نقش خودرا ایفا کند اما در مقام عمل با عنایت به شرایط اقتصادی و بودجه ای این امر ممکن نیست اظهار داشت: سوالات مختلفی مطرح می شود که باید متولیان امر پاسخگو باشند، اینکه دینفعان حوزه گردشگری چگونه باید حمایت شوند؛آیا اساسا فعالان گردشگری به لحاظ اداری، هویتی ثبت شده دارند که در صورت بروز چنین مشکلاتی تحت چتر حمایتی دولت قرار گیرند؛ اگر وجود دارد آیا دولت به لحاظ مالی این توان را دارد؟ آیا حمایت ها در هر شکلی قابل اجرا هستند؟
منبع: شمال برگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب