یادداشت مهمان
روزهای سیاه كرونا
شمال برگ: مازندران بحران كرونا در حال تشدید شدن است و آمار مبتلایان و مرگ و میر ناشی از آن هر روز اوج می گیرد و انتهای آن نیز معین نیست و حتی بر طبق پیش بینی كارشناسان 12 هفته آتی به روزهای سیاه كرونا در جهان تبدیل خواهد شد.
در اغلب کشورهای جهان اعضای جامعه با احساس مسئولیت اجتماعی و رعایت پروتکل های بهداشتی موفق شده اند بحران کرونا را کنترل کنند، با این وجود به سبب طولانی شدن مدت زمان شیوع این ویروس، ادامه این وضعیت برای همه جهانیان خسته و کسل کننده شده است، این وضعیت در همه کشورهای درگیر با این بیماری وجود دارد؛ جامعه ما نیز از این وضعیت مستثنی نیست.
در شرایط کنونی خیلی از مردم بدون توجه به پروتکل های بهداشتی در مراکز تجمع حضور پیدا می کنند و یا در رستوران ها غذا می خورند؛ بدون شک این وضعیت علاوه براینکه برای خود افراد خطرناکست برای دیگر اعضای جامعه نیز خطر آفرین است.
نکته دیگر اینکه با مقایسه رفتار دولت ها در سه مقطع «آغاز انتشار»، «همه گیری» و «مهار بیماری» مشخص شده که تفاوت کشورها در میزان مبتلاشدن و مرگ و میر به دو عامل «سیاست های به کارگرفته شده» و «زمان اجرای سیاست ها» بستگی دارد. یعنی آنچه اثربخشی سیاستگذاری کرونائی را در میان کشورها متفاوت می کند، نه فقط «نوع سیاست» بلکه «زمان به کارگیری» و «جدیت و قاطعیت در پیاده سازی» سیاست هاست. این در حالیست که در ایران هر سه مورد با چالش هایی همراه بوده است.
از سوی دیگر یکی از مشکلاتی که در بیماری کرونا وجود دارد، این است که علایم تدریجی آغاز می شود و افراد خیلی از علایم مانند سردرد، خستگی، کوفتگی و تهوع را ناشی از خستگی و فشار کاری روزانه تلقی می کنند و از بیماری غافل می شوند بنا بر این میزان آمار مبتلایان روز به روز افزایش می یابد.
بنابراین آنچه اهمیت دارد این است که افراد بدانند در صورت مشاهده هرگونه علایم مانند سردرد، تهوع، بی اشتهایی، کوفتگی و نه لزوما تنگی نفس، شک به مبتلاشدن به کووید ۱۹ بسیار بالاست؛با این وجود بنظر می رسد بحران کرونا یک امکان برای جامعه ایران فراهم نمود تا برای بازنگری، بازبینی و طرح سیمایی از آینده از خود ارائه کند.
کرونا در همه عرصه های جامعه ایران تأثیرگذار بوده است؛ بعنوان مثال در حوزه های امنیتی، نظامی، جغرافیایی، دولت و نظام سیاسی، گفتمان های دینی، خانواده و مراودات اجتماعی زمینه هایی ایجاد کرده که ما ضعف ها و قوت های خودرا مورد شناسایی قرار بدهیم، در وضعیت کنونی اگر به وضعیت سازمان ها و نهادهای اجتماعی دقت نماییم متوجه می شویم که کرونا یک ضربه اساسی به کلیت ساختار اجتماعی وارد کرد و مشخص کرد که کدام نهادها کارآمدتر، به روزتر و موثرتر هستند؛ بعنوان مثال حوزه های نظامی خیلی زود وارد عرصه شدند و تأثیرگذار بودند، این وضعیت درباره حوزه های فنی نیز وجود داشت، دراین زمینه حوزه بهداشت و درمان واکنش سریع تری از خود نشان داد و کارآمدی بیشتری داشت.
در حوزه اطلاع رسانی، رسانه ملی دیر وارد صحنه شد اما شبکه های اجتماعی عملکرد بهتری دراین زمینه داشتند؛ واقعیت این است که در وضعیت عادی مردم از یاد برده بودند که چگونه با هم رفتار کنند و در موقعیت های مختلف چه رفتاری نسبت به یکدیگر از خود نشان بدهند.
بسیاری از مردم تا پیش از کرونا به اندازه ای مشغول زندگی روزمره خود بودند که از مناسبات ابتدایی بنیان های روابط انسانی و خانوادگی نیز دور شده بودند، همین که مردم همدیگر را تحمل کنند و روابط بین فردی را تنظیم کنند اتفاقی مهمی است؛تا قبل از کرونا، اغلب افراد بجای اینکه مشکلات خودرا با دیگری حل کنند از کنار هم عبور می کردند، این در حالیست که در دوران کرونا دیگر شرایط برای عبور از کنار یکدیگر فراهم نبود و مردم باید با واقعیت های روابط انسانی مواجه می شدند.
کلام آخر آن که حتما روزی کرونا شکست می خورد، واکسن های تولیدی به ثمر می نشیند و شاید روز دیگری بامداد بدون کرونا آغاز شود، اما از دستاوردهای معنوی کرونا که دل انسانها را تا حدودی نسبت به هم نزدیکتر کرد و هر کسی مشکلات دیگران را مختص خود آنها نداند نباید غافل شویم.
یادداشت از: علی مجیدی تروجنی
منبع: شمال برگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب