در خرید ماهی دریای خزر چه نكاتی را رعایت كنیم؟
به گزارش شمال برگ چندی قبل عزیر عابسی، عضو هیئت علمی دانشگاه نوشیروانی بابل، بر آلوده بودن دریای خزر و تهدید زیستگاه آبزیان تاكید شد، در آن گزارش، این استاد دانشگاه ادعا نمود كه بافت های عمده ماهیان دریای خزر به جیوه و نیكل آلوده است اما به صورت خاص ماهی كفال كه از لجن كف دریا تغذیه می كند هم آلودگی اثبات شده ای دارد و نباید آنرا مصرف كرد.
در این رابطه یك دامپزشك در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به مصرف یا عدم مصرف ماهی كفال كه از دریای خزر صید می شود، اظهار نمود: بطور كلی ماهی كفال، ماهی بومی دریای خزر نیست و حدود ۵۰ تا ۷۰ سال قبل وارد این دریا شده و در این مناطق در حال تكثیر و پرورش است.
علیرضا بریمانی با اشاره به اینكه در دریای خزر یكسری آلودگی ها وجود دارد كه بوسیله رودخانه ها، فاضلاب های خانگی و كارخانه ها وارد آن شده اند، اشاره كرد: مقدار بسیار زیادی جیوه، سرب و سایر عناصر وارد دریای خزر شده است و لطمه های زیاد و جبران ناپذیری را وارد كرد؛ نكته مهم اینجا است از آنجایی كه دریای خزر به سایر دریاها راه ندارد این آلودگی ها در آن باقی می ماند.
این دامپزشك اشاره كرد: می توان گفت همه ماهی هایی كه در دریای خزر وجود دارند دارای مقداری آلودگی فلزات سنگین مانند سرب و جیوه هستند كه سبب بیماری های خیلی سخت همانند مننژیت، كم خونی، درد مفاصل و استخوان در انسان می شوند و بیشترین بیماری مربوط به درد مفاصل است.
بریمانی با اشاره به اینكه ماهی كفال از بین ماهی های دریای خزر به سبب غیربومی بودن درگیری باكتریایی و عفونی بیشتری دارد، اظهار داشت: كفال یك ماهی كف خوار است و از كف دریا تغذیه می كند، از سویی دیگر این فلزاتی كه نام برده شد نیز در كف دریا جمع و وارد جیره غذایی ماهی می شوند.
وی با اشاره به اینكه ماهی كفال درانتها عمر خود، به روی آب می آید و با نزدیك شدن به ساحل در تور صیادان گرفتار می شود، افزود: ورود این ماهی به بازار ماهی فروشان بسیار خطرناك می باشد و ضربات جبران ناپذیری وارد میكند.
این دامپزشك اشاره كرد: علاوه بر این نمی توان گفت خوردن ماهی كفالی كه حتی درست صید می شود از نظر پزشكی و دامپزشكی صحیح است چونكه تمامی ماهی های دریای خزر مقداری درگیری فلزات سنگین دارند اما درگیری ماهی كفال به نسبت بقیه بیشتر است.
بریمانی اشاره كرد: شیلات بیشتر از ۱۰ تا ۱۵ سال قبل فروش ماهی كفال و حتی صید آنرا ممنوع كرده بود و اصولاً نباید شاهد خرید و فروش این ماهی در سواحل دریای خزر و بازار بود اما متأسفانه فروش آن خیلی زیاد است و بعضی ها به صیادان و آشنایان خود می فروشند.
وی با تاكید بر اینكه سفارش می شود به هیچ عنوان از ماهی كفال استفاده نشود تصریح كرد: از نظر شیلات نیز بطور كلی مصرف ماهی كفال منتفی است و به هیچ وجه نباید خورده شود و مردم هم باید در جریان باشند.
بریمانی اظهار داشت: از آنجایی كه مصرف ماهی در سبد غذایی خانواده ها باید باشد سفارش می شود از ماهی هایی استفاده گردد كه جیره غذایی خودرا از كف دریا دریافت نمی كنند.
پیش از این عزیز عابسی، این فوق دكتری مهندسی عمران – هیدرولیك محیط زیست در گفت و گو با ایسنا با اشاره به اینكه دریای خزر بزرگترین دریاچه محصور در خشكی است، با اشاره به اینكه آلودگی صنعتی نوع جدی تری از آلودگی های رایج در دریای خزر است، اظهار كرده بود: شهرك های صنعتی كشورمان و صنایع نفتی آذربایجان سبب ورود جیوه سرب به دریای خزر شده است، بدین ترتیب رژیم غذایی ماهیان نیز در این دریا تغییر كرده و باید گفت ماهیان دریای خزر نیز آلوده اند.
وی ادامه داد: حدود ۸۵ درصد از آبی كه وارد دریای خزر می شود از این حوضه آبریز است. این رودخانه حوضه آبریز شهرهای زیادی است كه نهایتاً تمامی آلودگی هایشان به آنجا ختم می شود و با عنایت به اینكه ۸۵ درصد آب دریای خزر را تأمین می كند سهم بزرگی از آلودگی را شامل می شود.
وی با اشاره به اینكه رودخانه های دیگر حدود ۱۵ درصد آلودگی را برای دریای خزر به همراه خود دارند، اضافه كرد: آلودگی گاوداری، مرغداری و اراضی كشاورزی از رودخانه هایی كه از بالادست سرازیر می شوند و در راه دریای خزر قرار دارند وارد آن می شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل اظهار داشت: دامداری ها برمبنای مستندات موجود، خروجی های سیستم فاضلاب جامد و مایع را در كنار رودخانه می ریزند كه موجب كدر و كثیف شدن آب می شود.
وی، فاضلاب های شهرك صنعتی را یكی از منابع بزرگ و مهم آلودگی رودخانه ها دانست و اضافه كرد: شهرك صنعتی امام زاده عبدالله یا بابلكنار یكی از نمونه هایی است كه فاضلاب آن بعد از تصفیه در تصفیه خانه، وارد دریای خزر می شود، هر چند این فاضلاب باید در مكانی تخلیه شود اما نكته اینجاست زمانی باید این اتفاق صورت بگیرد كه كار تصفیه به درستی انجام شده باشد.
عابسی، ورود مستقیم زباله به رودخانه و دریا را یكی دیگر از منابع آلوده كننده دریای خزر برشمرد و اظهار داشت: در زمانی كه باران می بارد، شیرابه های محل دپوی موقت زباله محمود آباد كه پشت ورزشگاه جهان پهلوان توكلی است، مستقیم وارد دریا می شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با اشاره به اینكه زباله گردهایی كه مبادرت به جدا كردن زباله ها می كنند نیز به پراكندگی زباله ها و لطمه محیط زیست دامن می زنند، اشاره كرد: تخلیه ۳۵ ساله زباله ها در فاصله ۲۰۰ تا ۳۰۰ متری دریای خزر در بابلسر یكی دیگر از مصداق های آلودگی است.
این استاد دانشگاه شیرابه زباله هایی كه در چند صد متری دریا قرار دارند بعد از بارش باران، مستقیماً توسط آب های زیرزمینی به سرعت وارد دریای خزر می شود، اضافه كرد: شیرابه محل دپوی زباله در آمل كه به عمارت مشهور است، بطور مستقیم وارد هراز و در نهایت دریای خزر می شود.
وی با اشاره به اینكه كشورهای دیگر چون آذربایجان پررنگ ترین نقش را در آلودگی دریای خزر دارد، اشاره كرد: صنایع نفتی كه در گذشته در اختیار شوروی قرار داشت و هم اكنون نیز رها شده است، در ورود آلودگی به دریای خزر نقش پررنگی دارد.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینكه بیشتر شناگاه های مازندران آلودگی میكروبی دارد و هیچ فردی نباید در آن شنا كند، اضافه كرد: آلودگی اثبات شده میكروبی در خیلی از شناگاه های مازندران خصوصاً منطقه شنا ممنوع كه تمامی فاضلاب های منتهی به دریا در آن قسمت قرار دارد باید جدی گرفته شود چونكه انگار افراد در فاضلاب ها شنا می كنند و این امر در آینده ایجاد كننده مشكلات پوستی است.
وی با اشاره به نتیجه مقاله های افرادی كه در مركز اكولوژی دریای خزر مشغول تحقیق هستند، با اشاره به اینكه برمبنای مستندات، غلظت فلزات سنگین و آلودگی های خاص دریای خزر ۵ برابر عسلویه است، اشاره كرد: بافت های عمده ماهیان دریای خزر به جیوه و نیكل آلوده است اما بطور خاص ماهی كفال كه از لجن كف دریا تغذیه می كند نیز آلودگی اثبات شده ای دارد و نباید آنرا مصرف كرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب