عقده نگشاده برخی ایرانیان با شرایط خاص!
به گزارش شمال برگ نگاه ترحم آمیز، بی توجهی و بی مهری اطرافیان، شرایط سخت در رفت و آمد، تضاد منافع عمومی در جامعه، فقدان حمایت دستگاه های اجرایی و هزار و یك عقده نگشاده دیگر، تنها بخشی از دردها و حسرت های یك معلول در جامعه كنونی كشور است.
در كشور ما هنوز تساوی فرصت ها برای معلولان معنای واقعی خویش را نیافته و تلفظ واژه معلول، ناخودآگاه محرومیت و ناتوانی را در ذهن تداعی می كند و اغلب مردم نگاهی از دریچه ترحم به معلولان داشته به نحوی كه با دیدن وضعیت جسمانی یك فرد دارای معلولیت، شكرانه سلامتی خویش را به جای آورده و یا از پروردگار برای وی آرزوی سلامتی می كنند.
در ایران معلولان از حداقل امكانات رفاهی برای حضور اجتماعی برخوردار می باشند و بستر مناسب برای رشد استعدادهای خدادادی این افراد فراهم نبوده؛ چونكه نگرش عمومی نسبت به این افراد هنوز به درجات تعالی نرسیده است.
وجود تضاد منافع عمومی در زندگی روزمره درخلال افراد معلول و عادی جامعه و همینطور در بعضی مواقع تشدید تبعیض رفتار حاكم در اجتماعات سبب شده تا برخی معلولان در مقام مقایسه، خویش را شهروند درجه 2 دانسته و به علت كمبود و یا فقدان امكانات مناسب، قید پای نهادن در دنیای بیرون را زده و كنج عزلت و گوشه نشینی اختیار كنند كه این مورد این افراد را به عنصری انزواطلب در جامعه بدل كرده است.
به اداره بهزیستی كه رجوع كنید انواع و اقسام افراد در هیئت های مختلف و از هر قشری و تباری را خواهید دید كه با مشكلات مختلف به این اداره آمده و خواستار مطالبات خود هستند. برخی هم معتقدند معلولیت آخر زندگی نیست و این نقص را نوعی موهبت الهی تلقی می كنند كه سبب می گردد دیگران با دیدن آنها خدا را شاكر باشند.
*مناسب سازی برای معلولین در مازندران كمرنگ است
خانم گیلانی، یكی از مراجعین بهزیستی كه 12 سال پیش در اثر یك حادثه بر اثر صدمه نخاعی گرفتار معلولیت شده است می گوید: بعد از تصادف به مدت 7 سال پای خویش را از خانه بیرون نگذاشتم و در آن زمان شرایط بسیار سختی را تجربه كرده ام.
گیلانی، علت گوشه نشینی خود بعد از معلولیت را تضاد منافع در جامعه عنوان می كند و معتقد است: مناسب سازی نكردن مبلمان شهری و جامعه سبب شده حتی نتوانم خریدهای خانه خویش را به تنهایی انجام داده و باید محتاج شخص ثالث باشم.
وی از تغییر دیدگاه خود به زندگی و مردم بعد از ورود به پویش، چنین می گوید: فرق بسیاری بین دنیای قبل و پس از تصادف در من بوجود آمده و الان من زیبایی هایی را می بینم كه آن زمان قادر به دیدن آنها نبودم.
این بانوی معلول درباره انجام كارهای روزمره خانه و مشكلات آن خاطرنشان می كند: تمام كارهای خانه از آشپزی، شستن ظروف و جارو كردن گرفته تا پذیرایی از 30 میهمان در یك روز را به تنهایی انجام می دهم و هیچ مشكلی ندارم.
گیلانی كه حالا مدیر اجرایی پویش "دورهمی سه شنبه های زیر چتر نارنجی" است درباره خصوصیت های بارز این گردهمایی می گوید: خانواده جدیدی پیدا كرده ام كه همه اعضای آن همدیگر را كاملا درك كرده و كسی فارغ از احوال جمع نیست.
*مسئولان شرایط معلولان را درك نمی كنند
علی دیلمی فرد، كم توان دیگری است كه این گونه سفره ی دل خویش را باز می كند: گرفتن گواهینامه رانندگی برای من مدت 3 سال طول كشید و بعد از چندین بار رجوع به بهداری و مراكز اجرایی ذیربط موفق به دریافت گواهینامه شدم. مسئولان شرایط معلولان را درك نكرده و توانایی های افراد كم توان را باور ندارند.
این معلول كه مدتها با بیماری افسردگی شدید دست و پنجه نرم كرده از حضور خود جمع "دورهمی سه شنبه های زیر چتر نارنجی" و فواید آن اینچنین می گوید: زمانی كه در دورهمی شركت كردم و دیدم افرادی وجود دارند كه با وجود مشكلاتی به مراتب بیشتر از من توانسته اند موفق باشند، مصمم شدم كه به جامعه برگردم و تمام قرص های مصرفی ام را دور ریختم.
سوالم از وی در مورد تعطیلی دورهمی به علت نبود مكان و شرایط جوی نامناسب به آخر نرسیده كه با خنده ای بر لب می گوید: حالا جدیت در برگزاری و استمرار این پویش تبدیل به یكی از عاداتمان شده به نحوی كه اگر این گردهمایی ساعتی به تاخیر بیفتد تك تك اعضای آن نگران می شوند و تا امروز چنین اتفاقی نیفتاده است. خیلی از دوستان من كه در پویش با هم آشنا شدیم انسان های گوشه گیری بودند كه در انزوا و گوشه تنهایی خویش فرو رفته و ترك دنیا كرده بودند اما حالا سرشار از شادابی و نشاط هستند.
وی كه پسر 4 ساله خویش را به تنهایی بزرگ كرده و او را به دوران نوجوانی رسانده میگوید: بامداد ها خودم او را به مدرسه می برم و بعد از انجام كارهای روزمره منتظر تماس رئیس اداره بهزیستی برای گره گشایی مشكلات اعضای پویش هستم.
دیلمی پویش "دورهمی سهشنبه های زیر چتر نارنجی" را مسبب افزایش اعتماد به نفس افراد مجموعه می داند و معتقد است: این گردهمایی سبب صیقل دادن روحیه همه افراد كم توان حاضر در مجموعه شد و جانی دوباره به كالبد آنان بخشید.
انجمن توانخواهان شهرستان فریدونكنار استان مازندران با مساعدت اداره بهزیستی با راه اندازی پویشی به نام "دورهمی سهشنبه های زیر چتر نارنجی" توانسته با گردهمایی بزرگ معلولان علاوه بر تولید نشاط و شادابی در این قشر، گامی مثبت و ارزشمند در جهت افزایش اعتماد به نفس و عرضه توانایی های بالقوه افراد كم توان بردارد و شعار معلولیت محدودیت نیست را جامعه عمل بپوشاند.
تولید پویش "دورهمی سهشنبه های زیر چتر نارنجی" بهانه ای شد تا با رئیس اداره بهزیستی شهرستان فریدونكنار درباره دلایل شكل گیری و اهداف و برنامه های این مجموعه به گفتوگو بنشینیم.
مهدی طالب نژاد در گفتوگو با ایسنا با اشاره به رسالت سازمان بهزیستی در سه حوزه توانبخشی، اجتماعی، پیشگیری با نگاه خلاق محور و ابتكاری اظهار نمود: تمامی اقدامات مستمر و غیر مستمر به جامعه تحت پوشش بهزیستی شهرستان فریدونكنار شامل افراد كم و ناشنوا، نابینا، ناتوانان جسمی و حركتی، زنان و اطفال بی سرپرست و بد سرپرست، كودكان كار و خیابانی و معتادان در حال بهبود، تحت نظر و مدیریت بهزیستی انجام می گردد.
طالب نژاد از وجود هزار و 200 مددجو در شهرستان فریدونكنار زیر نظر اداره بهزیستی اطلاع داد و تصریح كرد: افراد كم توان باید سهمی در نشاط و مشاركت های اجتماعی داشته باشند و تصور اینكه فرد معلول قادر به انجام فعالیت های فرهنگی نیست باید از اذهان پاك شود.
وی، نبود مراكز توانبخشی در شهرستان و نیاز به نشست ها و دورهمی معلولین و افراد توانخواه را علل شكل گیری پویش "دورهمی سهشنبه های زیر چتر نارنجی" معرفی نمود و اضافه كرد: در سال قبل و مصادف با روز سالمند و معلول، نشستی از جانب اداره انجام شد كه همان جلسه بنایی برای تداوم گردهمایی ها و شكل گیری پویش فعلی شد.
طالب نژاد، هدف تشكیل گردهایی را تولید همدلی، وفاق و بیرون آمدن توانخواهان از انزوا، اعلام و تصریح كرد: حس باهم بودن سبب تقویت روحیه این افراد شده و اعتماد به نفس را در آنان افزایش خواهد داد.
رئیس اداره بهزیستی شهرستان فریدونكنار، تولید نشاط اجتماعی را یكی از اهداف سازمان و نیاز اصلی معلولین دانست و اظهار داشت: معلولین در خود نوعی احساس بازدارندگی جهت شركت در جمع ها و حضور در اجتماع دارند كه برداشتن این موانع با تولید برنامه های متنوع دورهمی در چارچوب پویش "دورهمی سهشنبه های زیر چتر نارنجی" وظیفه اصلی ما است.
وی از انجام برنامه های متنوع در پویش سخن به میان آورد و اظهار نمود: مراسم قرآن خوانی، برگزاری مسابقات ورزشی متنوع، اجرای برنامه های مشاركتی در سطح شهر، شركت در راهپیمایی ها، برگزاری مناسبت های فرهنگی و مذهبی و دعوت از افراد مشهور و صاحب نام جهت شركت در جلسات جهت تقویت روحیه توانخواهان همچون فعالیت های پویش "دورهمی سهشنبه های زیر چتر نارنجی" در یكسال گذشته بوده است.
طالب نژاد اوج فعالیت اعضای پویش را برگزاری ایستگاه صلواتی به مدت 5 شبانه روز در روزهای محرم ویژه معلولان عنوان نمود و اضافه كرد: استقبال بی نظیر مردم از این اقدامات بخصوص در شب شام غریبان با اجرای تئاتر فاخر توسط اعضای مجموعه، توانست توانایی های افراد معلول را ثابت كرده و عینیت ببخشد.
*تضاد منافع حاكم در جامعه بین افراد كم توان و تندرست
رئیس اداره بهزیستی شهرستان فریدونكنار به تضاد منافع حاكم در جامعه درخلال افراد كم توان و تندرست، اشاره و تصریح كرد: اجتماع كنونی كشور نیاز مبرم به مناسب سازی داشته و این مورد در قانون دوم جامعه پشتیبانی از معلولان مطرح شده كه باید تمام ابنیه، مكان ها، معابر و تمام فضاهای مبلمان شهری جهت استفاده عموم شامل زنان باردار، سالمندان، معلولان، كودكان و افراد عادی شرایط یكسانی داشته باشد.
طالب نژاد با ابراز مخالفت از اطلاق شهروند درجه 2 و درجه یك به افراد معلول و عادی خواهان احصای حقوق معلولان از جانب عموم مردم و مسئولان شد و اظهار نمود: مسیر گام برداشتن در جهت مناسب سازی تنها وظیفه بخشی از ادرات و یا جامعه نیست بلكه باید همه افراد شامل مسئولان، اصحاب رسانه، كسبه بازار و تمام مردم در این مسیر همدلی و مساعدت داشته باشند.
وی از پرداخت مبلغ 7 میلیارد ریال تسهیلات كم بهره اشتغال به مددجویان شهرستان سخن گفت و تصریح كرد: با تولید مشاركت در میان افراد به خصوص زنان خانه دار در چارچوب تعاونی ها در زمینه اشتغال گام های ارزشمند ای برداشته شد.
رئیس اداره بهزیستی فریدونكنار با ابراز رضایت از عرضه بهروز خدمات توانبخشی در حوزه پزشكی اظهار داشت: حالا هیچ فردی مدتها در نوبت انتظار وسایل توان پزشكی نمی ماند و این دستاوردی مهم در حوزه خدمت رسانی است.
وی با بیان آمادگی اداره بهزیستی شهرستان فریدونكنار در جهت برگزاری گردهمایی مشابه برای سالمندان خاطرنشان كرد: سالمندان هم همانند توانخواهان نیاز به محیطی شاداب برای گردهمایی، جمع شدن در كنار یكدیگر و افزایش حس امید به زندگی دارند و به دنبال انتقال حسی مشابه برای جامعه سالمند هستیم.
گزارش از نوید ساداتی خبرنگار ایسنا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب