دیدگاه یك جامعه شناس درباره حضور زنان در اجتماع
به گزارش شمال برگ مازندران هنوز این دوگانگی در جامعه میان بعضی از افراد وجود دارد كه حضور زن فقط متعلق به خانه است و مراودات اجتماعی، تنها از جانب مردان صورت گیرد و برخی هم اعتقاد دارند كه نه تنها، زن باید در خانه، نقش آفرینی كند، بلكه از حق حضور در اجتماع هم برخوردار می باشد.
بسیاری از بانوان کشورمان، این روزها، علاوه بر اینکه وظیفه مادرانه خویش را انجام می دهند می توانند نقش اجتماعی بیرون از خانه خویش را هم به خوبی ایفا کنند، موضوعی که البته این روزها، بیشتر شاهد آن هستیم اما هنوز هم، افرادی با این نگاه وجود دارند که زن باید در خانه بماند و حق فعالیت در بیرون از خانه را ندارد.
شعبان بزرگی جامعه شناس و مدرس دانشگاه دانشگاه در این خصوص در گفتگو با ایسنا با اشاره به اینکه انسان در هر امری دارای کنش یا رفتار عقلانی و حساب گرانه است و دنباله این کنش در زمینه اجتماعی شکل می گیرد، اظهار نمود: کمتر انسانی وجود دارد که زیست فردی را بر زیست اجتماعی ترجیح دهد چون که میان انسان پرورش یافته در تنهایی و انسان اجتماعی فاصله وجود دارد.
وی خاطرنشان کرد: انسان به صورت عام و زنان به صورت خاص، همانند مردان دارای هویت فردی هستند و به یاد داشته باشیم که گرفتن حق حیات اجتماعی برای زنان، امتیاز یا لوح سپاس و شایستگی نیست بلکه حقی الهی و قانونی می باشد که توسط زنان برای خودشان کسب می شود.
این جامعه شناس با عنوان اینکه قانون، نه تنها مانع تحققِ برابریِ حقوق اجتماعی نیست بلکه دریچه ای برای گشایش ظرفیت های انسانی در هر دو سوی جنسیت است، تصریح کرد: از آنجایی که زنان هم بخشی از جامعه محسوب می شوند شایسته است که بدون جبر، مراتب برخورداری از رفاه، آزادی و امنیت اجتماعی را داشته باشند و جامعه ایرانی علاوه بر دغدغه های سنتی، در تعاملات جهانی نیز، بسیار سخن دارد و این امری عادی است که هر جزیی، تابع یک کل باشد.
بزرگی اظهار داشت: جامعه ایرانی هم تابعی مساوات طلبانه از نظام جهانی است و زنان در ایران به مانند فیلسوفانی که در صورت تصاحب منزلت های واقعی شان، "یک سینه سخن دارند" برای شمولِ جهانیِ فرهنگِ ایرانی می توانند تفکری فراجنسیتی داشته باشند تا سایر جوامع از آن بهره بگیرند.
این استاد دانشگاه اظهار نمود: به صورت عام، هیچ زنی نمی تواند بدون زندگی جمعی، منزلت های اجتماعی را تصاحب کند همانطور که هیچ مردی هم قابلیت چنین انجامی را ندارد و به شکلی زنان در فرایند اجتماعی شدن و در همراهی با مردان، زن می شوند و این بسیار طبیعی است که در کنار وظیفه اجتماعی شدن، حقوق اجتماعی هم دریافت نمایند.
بزرگی خاطرنشان کرد: تمام مادران در کنار وظایف نهاد خانواده، کارکردهای اجتماعی شان را به درستی ایفا کرده اند و برخی گمان می کنند با تعریف مفاهیم در دوره جدید تغییرات اجتماعی - سیاسی در جمهوری اسلامی ایران، نقش زنان و مادران از هم تفکیک شده است در صورتیکه این بازنگری نقش به جنسیت مردان راجع است و ضروریست با عنایت به نقش آفرینی های حقوقی زنان در جامعه، کفه تعادلی ترازوی زنان با مردان، بی تعارض باشد.
وی اضافه کرد: بخشی از حساسیت های حضور زنان به مسائل مذهبی و بخش بسیار مهمی به مسائل و مختصات جامعه مدرن مربوط است، زنان، فرای جنسیت بعنوان اعضایی از جامعه که توان نقش آفرینی بعنوان یک شهروند را دارند، همپای مردان می توانند حضور داشته باشند.
این جامعه شناس تصریح کرد: مساله عدم حضور و کنشگری شهروندی، مساله ای عام بوده و زن و مرد نمی شناسد، اما در این بین بیشتر، جامعه ایرانی گرفتار سوءتفاهم جنسیتی شده است.
بزرگی با اشاره به اینکه حضور زنان در جامعه با پوشش و مناسبات مردانه یک امر آنارشیستی است اما حضور مردان هم با نگاره های زنانه یک آنارشی غیرقابل تحمل تر به حساب می آید، اظهار نمود: اعتقاد دارم جامعه ایرانی یکی از بندرگاه های مهم تغییرات بزرگ اجتماعی بخصوص در مساله زنان خواهند شد و دولت، مسئول ایجاد مسائل زنان نیست که به صورت خاص مسئول فرموله کردن این مسئله اجتماعی باشد.
وی خاطرنشان کرد: جداسازی بخش هایی از نهادهای اجتماعی از سایر بخش ها، همانند جداسازی زنان و مردان در جامعه از ایحاد جامعه تندرست و پایدار جلوگیری خواهد نمود به صورتی که در اغلب جوامع بهنجار، زنان و مردان به هم مرتبط، وابسته و دلبسته اند اما ضروریست که اصالت استقلال جنسیتی را هم در مردان و هم در زنان دنبال نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب