آب مازندران به ته دیگ رسیده!
شمال برگ: یك كارشناس توسعه منابع آب اظهار داشت: میان افزایش جمعیت و پایین آمدن سطح آب زیرزمینی در مازندران رابطه پرمعنایی وجود دارد.
اسماعیل طلوعی در گفت وگو با ایسنا با اشاره به اینكه مازندران دشت آبرفتی است كه میان كوه، ساحل و دریا واقع شده و دارای سفره های آب زیرزمینی است، اظهار نمود: وجود چنین دشت هایی در غرب مازندران در نزدیكی های رامسر بسیار كمتر و هرچه به سمت شرق پیش می رود، بیشتر می گردد.
وی با اشاره به اینكه سفره های آب زیر زمینی به دو دلیل احداث سدهای تولید شده و برداشت بی رویه آب پایین رفته است، خاطرنشان كرد: با احداث سدها میزان فراوانی آب ذخیره می گردد كه منبع تغذیه آب های زیر زمینی بوده و بسیار اثرگذار است اما متاسفانه در احداث سدها تامین حق آبه های پایین دست رعایت نمی گردد.
كارشناس توسعه منابع آب با اشاره به اینكه آب بهای سطحی و زیر زمینی مكمل یكدیگر هستند، تصریح كرد: برداشت بی رویه آب در زمان های مختلف مانند برنج كاری به منظور تامین آب شالیزارها و حفر فراوان چاه از دیگر دلایل كاهش آب های زیر زمینی است و رعایت نشدن استاندارد در حفر چاه باعث پایین رفتگی آب های زیر زمینی شده و همینطور آلودگی آثار مخربی از خود به جای گذاشته است.
وی ادامه داد: تمامی دشت های ساحلی می توانند تغذیه كننده دریا باشند اما به علت كاهش آب های زیر زمینی كه سبب شوری آب می شوند دیگر قابلیت جبران ندارد و اگر بخواهیم تداخل آب دریا به سمت سفره های آب زیر زمینی كمتر شود، باید رودخانه ها را تغذیه نماییم كه متاسفانه سال به سال به لحاظ برداشت بالادست از دبی رودخانه ها كم می گردد.
*منابع آبی كفاف 60 میلیون نفر جمعیت را می دهد
وی، منابع آب ایران را برای مصرف جمعیت 60 میلیون نفر كافی دانست و اظهار نمود: جمعیت بیش از انتظار باعث فشار و تخریب منابع می شود، ازاین رو باید جمعیت مورد كنترل قرار گیرد هر چند همین جمعیت از نظر مكانی در توزیع نامناسب قرار دارند. در برخی از نقاط، تراكم جمعیت بسیار فشرده و در برخی از مناطق بسیار كم است كه خود باعث تولید فشار به منبع های آب های زیر زمینی می گردد.
وی با اشاره به اینكه طبیعت دارای چرخش های خشكسالی و ترسالی است، اظهار نمود: استفاده بیش از اندازه منابع، گرم شدن كره زمین و آلودگی های جوی سبب می گردد كه خشكسالی ها كمتر یا بیشتر شود.
*استفاده 100 درصدی از مجموع آب های سطحی و زیر زمینی
طلوعی با اشاره به اینكه جهت استفاده نسل آینده از آب كه منبع حیات بشر است باید در مصرف رعایت صورت گیرد، تصریح كرد: خیلی از كشورها اجازه 40 درصد برداشت از آب های زیرزمینی را دارند و این در شرایطی است كه در ایران حدود 100 درصد از مجموع آب های سطحی و زیر زمینی مورد استفاده قرار می گیرد.
ایشان در ادامه با اشاره به طرح های فراوانی كه برای تغذیه آب هایی زیر زمینی وجود دارد، خاطرنشان كرد: باید برای تغذیه، از رودخانه هایی كه در دشت مازندران وجود دارد استفاده و سفره های آب زیر زمینی را تغذیه كنند. می توان سدهای انحرافی تولید كرد و آب ها را به مناطقی مانند دشت های آبرفتی و مكان هایی كه خاك دانه درشت دارند هدایت كرد تا بتوان آب های زیر زمینی را در این زمین ها كه نفوذ بیشتری دارند انتقال و آنان را تغذیه كرد كه این امر باید با تولید مخزن یك سد، حوضچه و یا آب بندان صورت گیرد.
وی، استفاده از آب های سطحی یا رودخانه ها برای آب بندان ها را مهم ارزیابی و اظهار نمود: اگر مقرر است طرح تغذیه مصنوعی صورت گیرد باید جریان سیلی، تعدیل و جریان كمتری وارد سیستم شود و از آن محل به آرامی و به حد ظرفیت تغذیه به آن سیستم رها شود كه متاسفانه از تمام قطره های آب رودخانه ها استفاده می نمایند و حتی صحبت انتقال آب دریای خزر به حوزه هایی چون تهران و سمنان هم شده است.
طلوعی با اشاره به اینكه طرح تغذیه مصنوعی از نظر نظریه عملی خیلی خوب است، خاطرنشان كرد: حداقل كاری كه می توان انجام داد این است كه با تغذیه آب های زیر زمینی، آن جبهه آب شوری كه از دریا به سمت دشت می آید را پس زد تا منطقه وسیعی از دشت دارای آب های زیر زمینی سالم باشد اما متاسفانه برای تمام قطرات آب های زیر زمینی برنامه ریزی شده و از آن استفاده می نمایند.
* رعایت نشدن حق آبه زیست محیطی
طلوعی تصریح كرد: با ورود فاضلاب ها و شیره های ناشی از زباله، سم و كود به رودخانه ها، با یك نگاه متوجه می شویم كه حداقل حق آبه زیست محیطی برای ماهی ها یا كنترل كیفی آب رعایت نمی گردد. حداقل كار برای رهایی از این امر، رها كردن دبی بیشتر به رودخانه ها برای رقیق كردن آب است تا از غلظت آن كاسته شود و كیفیت این آب بدتر نشود.
گفت وگو از زینب تذكاری، خبرنگار ایسنا
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب